I do mnie...

...wpadło wiosenne słońce. Przez ostatnie rodzinne zawirowania nawet nie spostrzegłam jak bardzo zmieniło się w ogrodzie. Zima powoli odchodzi. Czuć wiosnę w zapachu powietrza i w porannych trelach ptaków. Na przydomowym świerku gołębie, jak co roku wiją gniazdo. Budzą nas intensywnym gruchaniem. W sobotę została wypita pierwsza kawa na łonie natury. Było bardzo przyjemnie. I niesamowite rozleniwienie dopadło bez reszty. Tak słońce wita dzień w pokoju gościnnym.

Tutaj już godzinę później muska promieniami jadalniany kredens.

I jak co roku, o tej samej porze mój dom tonie w tulipanach. Ogromny bukiet w pastelowych barwach. Na górnym zdjęciu jeszcze z samego rana, na dolnym zaś wieczorową porą w całej krasie otwartych paków zdobi kuchenny stół.

Czerwone, otrzymane z okazji Dnia Kobiet od zięcia :-)

I tak dzień za dniem, małymi radościami umilam sobie każdą chwilę. W porywach energii tworzę nowe ze starego. Chippendelowy stół do kawy. Transparentnie popielaty, z białym blatem.

Nieziemsko wygodny fotel z grubą poduchą.

Postarzony bieleniem taboret, z wysokim lnianym siedziskiem.

I klasyka. Neutralne siedzisko i cudownie wygięte "sarnie" nogi.

Jeszcze raz chciałam bardzo mocno podziękować w imieniu własnym i Młodych za przepiękne i radosne życzenia. Wszystkie przeczytali osobiście. Dalej mają gęby "rozhehane". Ta pozytywna energia i mnie się udziela, więc pora wziąć się do pracy, bo święta za progiem, a i ogród prosi się o porządki.
Pozdrawiam Was serdecznie !